KOLHORN - Als 127ste motorrijder begon Martien Jimmink aan de tweede etappe. Na 342 km (en een beetje meer wegens verdwalen) tikte hij als 75ste aan bij de finish. Het spreekt voor zich dat er in het bivak bij San Juan de Marcona een meer dan tevreden mens stond. “Het ging zo goed. Ik heb zo lekker gereden. En niet eens echt risico’s genomen. Deze ouwe vent is best een beetje trots op zichzelf.”

Halverwege de etappe reed de 58-jarige loonwerker uit Kolhorn zelfs rond de 60ste plaats. “Bij de tankstop had ik een Mexicaanse teamgenoot die heel ver voor me was gestart al bijna ingehaald, zo goed ging het. Daarom heb ik bij de tankstop besloten om het iets rustiger aan te doen. Je moet je geluk niet tarten.”

Dat gebeurde toch. Op ongeveer 20 kilometer voor de finish in een duinenpartij raakte Jimmink het spoor bijster. Zijn gps deed het niet en zonder goedwerkende navigatieapparatuur is het moeilijk zoeken. Je weet dan niet of je alle waypoints haalt en of je goed zit. “Iedereen reed daar door elkaar. Ook de vrachtwagens waren aan het martelen. Er lag een MAZ bovenop een duin. Daar heb ik een tijdje naar staan kijken, want dat vond ik wel leuk om te zien. Maar ondertussen was ik ook aan het uitkijken naar iemand waarvan ik vermoedde dat die de weg wel wist, zodat ik daarbij kon aanpikken. Ik zag een truck en een auto een bepaalde kant op rijden en daar had ik net zo goed meteen achteraan kunnen rijden, want ik zat gewoon op de juiste weg, maar ik twijfelde nog, dus ben ik terug gereden.”

Was dat niet gebeurd, dan had Jimmink nog meer plaatsen gewonnen en voor zichzelf een nog betere uitgangspositie gecreëerd. Jimmink had zich na de min of meer mislukte eerste etappe, waarin hij vergeefs op zoek was naar waypoints die verkeerd stonden aangegeven, voorgenomen om flink wat plaatsen goed te maken. Niet omdat hij nou met alle geweld naar voor wilde, maar omdat hij geen zin had om achterin het veld met zeven man in zijn nek te zitten en ondersteboven te worden gereden door auto’s of trucks. “Ik wilde gewoon een beetje ruimte om me heen. Nu heb ik die en kan ik mijn eigen tempo rijden. Dat vind ik fijn. Voor de lange dag van morgen is dat een prettig vooruitzicht.”De derde etappe is inderdaad weer een stevige. Van de 798 km van San Juan de Marcona naar Arequipa zijn er 331 tegen de klok, die meetellen voor het klassement.